zaterdag 7 augustus 2010

Vriendschap en rommel

Haoi blogliefhebbers,

Wat een raar titel, denk je ook niet? Alhoewel bij mij, gaan die twee woorden heel erg goed samen.
Een vriendin op wie je eigenlijk een beetje boos was, terwijl ze het zelf nog niet weet komt terug van vakantie en belt je 's morgens op (terwijl je nog aan het slapen bent.) 'Ik kom straks naar jou, en ik heb je een cadeau meegebracht.'. Wat moet je nu zeggen? Haar fout is misschien onvergeeflijk, maar ze weet nog niet dat je het door hebt. Ze is heel enthousiast en onderweg. Moeilijk te weigeren, zelfs voor mij. Als ze er eenmaal is, voel je je niet erg op je gemak en je moeder fluistert in je oor, als ze even niet kijkt, dat je aardig moet doen. Hoe moet je het haar vertellen? Niet schijnheilig doen, wees open en duidelijk. Oke dan moet het maar. 'Kan ik je even spreken.' Vraag je haar en haar glimlachende gezicht verandert ineens. Je vertelt haar alles en ziet de tranen al en de woorden met veel spijt. Wat moet je nu doen? Als je geen hart zou hebben, zou je er zomaar vandoor gaan. Maar je blijft dus zitten. Troosten? Of vooruitstaren en een stilte creeën. Dat laatste, want troosten, ik weet het niet. Uiteindelijk verlies je je vertrouwen in iedereen en gaat verder met de vriendschap. Elke glimlach, elke troost en elk lief woord komt niet meer uit je hart, maar uit je brein, de angst voor iets breekbaars...

Be safe

Kusjes uit Vampytopia x

1 opmerking: